همۀ ما به عنوان پدر و مادر می‌خواهیم بهترین کار ممکن را برای خوشبختی فرزندانمان انجام دهیم و در این نقش بهترین باشیم ولی همین بهترین بودن می‌تواند ما را از رسیدن به این هدف بازدارد. ما می‌خواهیم «کامل» باشیم غافل از اینکه هیچ‌وقت چنین اتفاقی نخواهد افتاد، چون ما انسان هستیم و هر یک محدودیت‌های خاص خود را داریم؛ پس بهتر است خودمان باشیم و محدودیت‌های وجود خود را درک کنیم و به جای کامل بودن «کافی» باشیم.